Skleroderma Hastaları

Skleroderma, ilk kez 18. yüzyılda tarif edilmiş olan, nadir görülen kronik (süregen) bir bağ dokusu hastalığıdır.

Bağ dokusu eklemlerin etrafında, damarlarda, iç organlarda ve ciltte bulunan, destek sağlayan bir dokudur.

Bilinen ilk skleroderma hastasına, 1754 yılında Napoli‘de Dr. Carlo Curzio tarafından tanı konulmuştur.

17 yaşındaki bu genç kızın şikayetleri cildinin tüm vücudunda son derece gergin ve sert olmasıydı.

Bu sertleşme o kadar rahatsız ediciydi ki, hasta kol ve bacaklarını hareket ettirmekte güçlük çekiyordu.

Hatta gözlerini tamamen kapatamıyor ve ağzını tamamen açamıyordu. Dr. Curzio hastalığın en belirgin özelliğinin fibrozis olduğunu fark etmişti.

Zaten skleroderma kelimesi de Yunanca‘da “sert cilt” anlamına gelir ve cildin kollajen birikimi nedeniyle kalınlaşmasını ifade eder.

Fakat sklerodermalı hastaların sorunu sadece ciltte sertleşme değildir, vücudun çeşitli organlarına ait rahatsızlıklar da olabilir.

Bu nedenle skleroderma hastalığına sistemik (vücudun birçok organını ilgilendirebilen) sklerozis de (sertleşme) denmektedir.

Hastalığın tamamen iyileşmesini sağlayan tedavi henüz mümkün olmamakla birlikte, uygun tedavi ve bakım ile sklerodermalı hastaların çoğunda, normale yakın yaşam sürmeleri sağlanabilmektedir.