Psöriatik Artrit Tarihçe

Psöriatik Artrit (PA), psöriazis ile ilişkili olarak gelişen ve romatoid faktörün (RF) genellikle negatif olduğu inflamatuvar bir artrittir.

Psöriazis ile eklem tutulumu arasındaki ilişki ilk kez 1818 yılında Alibert tarafından dikkate alınmış, "psöriasis arthritique" terimi ise ilk kez 1860 yılında Fransız dermatolog Bazin tarafından kullanılmıştır.

1888'de Bourdillon, psöriazis ve artrit birlikteliğinde distal interfalangial(DİF) eklemlerinin karakteristik tutulumunu vurgulamıştır. Fakat uzunca bir süre pek çok yazar psöriazis ve romatoid artrit'in (RA) rastlantısal olarak bir arada bulunduğunu düşünmüş, PA'in ayrı bir antite olduğunu kabul etmemiştir.

1948'de serumda RF'ün tesbiti, RF ve RA arasındaki ilişkinin tanımlanması ve RA tanı kriterlerinin belirlenmesi ile PA kavramı üzerinde yeniden durulmaya başlanmıştır.

1959 yılında VVright, DİF eklem tutulumu, sakroiliit ve artritis mutilans gibi PA'in özelliklerine dikkat çekerek PA teriminin kullanımını önermiştir. 1964 yılında Amerikan Romatizma Birliği (ARA) VVright'ın katkılarını temel alarak PA'i diğer romatizmal hastalıklardan ayrı bir antite olarak tanımlamıştır.

Daha sonraları ise (1976) Moll ve VVright seronegatif spondiloartropatiler kavramı üzerinde durmuş ve PA'in bu grup hastalıklar içersinde incelenmesi gerektiğini vurgulamışlardır.