Selektif IgA Eksikliği Nedenleri

IgA Eksikliklerinin Nedenleri

IgA ile ilgili yapılan çalışmalarda birden fazla ve farklı derecelerde B, T veya her iki hücre tipine özgü anormallikler nedeniyle olduğunu göstermektedir. İzole IgA eksikliği immmünopatogenezini anlamak için hücre karışım çalışmaları önemli bulgular sağlamasına rağmen bu çalışmaların bazı eksikliklerinden söz etmek gerekir.
Öncelikle, IgA eksikliği olan hastaların B hücrelerinin bu sistemde (normal allojenik T hücreleri bulunsa bile) IgA üretememeleri kesin kez intrinsik B hücre defektini
göstermemektedir. B hücrelerinin erken kritik gelişim evrelerinde uygun T hücre uyarısı almamaları olasıdır (mukozal lenfoid dokuda matürasyonun ilk aşamalarında olabilir).

İn vitro PWM stimulasyonu ile bu hücreler IgA salgılayan plazma hücrelerine dönüşemeyebilirler. İkinci olarak, T hücrelerinin IgA yapımına supresyonu “primer mi yoksa sekonder mi? ” sorusuna yanıt vermek gerekir. Bruton tipi agammmaglobülinemisi olan hastalarda ve bursektomize tavuklarda yapılan çalışmalar, T hücresinin antikor üretimini baskılanmasının sekonder bir olay olduğunu göstermektedir. Son olarak, hücre karışım çalışmaları allojenik
hücre karışımları ve tek bitki lektin (PWM) den oluşmaktadır. Bu in vitro stimulasyon tekniğinin B hücre dönüşümünü başlatan gerçek antijenik uyarı ile ilgisi açık değildir. Anneden fetusa geçen Anti- IgA antikorlarının bazı IgA eksikliği olgularında patojenik rolü olabileceği düşünülmüştür. IgA eksikliği hastalarının %20-40‘ ında IgA‘ya karşı dolaşan IgG tipinde antikorları vardır (60). Bu antikorlar gestasyon döneminde plasentayı geçebilirler, IgA eksikliği olan annelerin bebeklerinin kordon kanında gösterilebilirler (61). IgA eksikliğinin ailesel olduğu Durumlarda, anne - çocuk kalıtımını baba - çocuk kalıtımından daha sık olduğu gözlenmiştir. Bu bulgular ve normal B
hücrelerinden IgA sentezinin Anti- IgA antikorları tarafından baskılanması, bazı koşullarda 20 maternal Anti- IgA antikorlarının plasentaya geçerek fetal IgA+B hücre dönüşümünü baskılayıp IgA eksikliğine yol açtıklarını göstermektedir. Buna karşın, Anti- IgA antikorlarının hastalık patogenesinde çok az rol oynadığını gösteren verilerde bulunmaktadır. Annelerinden transplasental olarak Anti-IgA antikorları aldıkları ispatlanan 2 çocuğun birinin
sağlıklı olduğu halde, diğerinde IgA eksikliği bildirilmiştir (62).Özetle, IgA eksikliğinin bir çok nedeni olabilir. Bunlar arasında intrinsik B hücre defekti, supressör veya helper T hücre defekti ve Anti-IgA antikorlarını sayabiliriz. Supressor
T hücre işlevindeki bozukluk ve Anti-IgA antikorları primerden değil, sekonder bir fenomendir. Gerçekte IgA+B hücrelerinin dönüşümü için gereken anahtar lenfokinlerin üretiminden, birincil olarak T hücre defekti sorumludur. Bu son varsayım çeşitli zeminlerde destek bulmuştur. IgA eksikliği olan hastaların B hücreleri yüzeylerinde IgM ve IgA taşır, sınıf dönüşümünün tamamlanmasından hemen önce B hücreleri blok olursa bu hastalar böyle
B hücrelerine sahip olurlar. İkincil olarak, sınıf dönüşümündeki defekt, aynı genomda ve arka arkaya bulunan IgG ve IgA alt gruplarına ait genlerin sekansını bir şekilde etkilediğini göstererek, IgG2 ve IgG4 eksiklikleri ile IgA eksiklikleri arasındaki ilişkiyi açıklamaktır (63, 64). Üçüncü ve son olarak, IgA eksikliği ve değişken (Common Variable, CVID) immün yetersizlik arasında ilişki olduğu yönünde klinik ve genetik bulgular vardır. Her iki hastalığın
bazı MHC genleri ile ilişkili olduğu ve IgA eksikliğinin panhipogammaglobülinemiye ilerlediği bilinmektedir. CVID‘e ilişkin çalışmalarda, bu hastalığın sıklıkla T hücre lenfokin
üretimindeki defektlerle birlikte olduğunun gösterilmesi ortak patogenez ilişkisini
düşünmektedir (65).